Kompozytor, aranżer, pianista, autor muzyki instrumentalnej, baletowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej (ponad 130 produkcji). W roku 1964 ukończył studia w zakresie kompozycji w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego. Wraz z Mateuszem Święcickim i Witoldem Pogranicznym założył w roku 1965 studio Rytm, którym kierował przez osiem lat. Był również założycielem i członkiem zespołów: Arp Life (muzyka elektroniczna) i Ricercar 64. W roku 1967 podjął współpracę z reżyserem Andrzejem Żuławskim, tworząc muzykę do filmów telewizyjnych Pavoncello i Pieśń triumfującej miłości. Od tego momentu datuje się początek przygody kompozytora z filmem. Jego ścieżki dźwiękowe były wydawane w edycji płytowej jako pierwsze tego typu nagrania.
Jest twórcą muzyki m.in. do: Brzeziny (1970), Człowieka z marmuru (1976), Człowieka z żelaza (1981), Panny Nikt (1996) Andrzeja Wajdy, Wielkiego Szu (1982) Sylwestra Chęcińskiego, W pustyni i w puszczy (1973) Władysława Ślesickiego, Akademii pana Kleksa (1983), Podróży pana Kleksa (1985) Krzysztofa Gradowskiego, Szamanki (1996) Andrzeja Żuławskiego, Tygrysów Europy (1999, 2003) Jerzego Gruzy, Zagonionej (2003) Andrzeja Kostenki. Komponował także muzykę do filmów zagranicznych (współpraca z niemiecką wytwórnią filmową DEFA). Jest też autorem ścieżek dźwiękowych do seriali telewizyjnych, takich jak: W pustyni i w puszczy (1973) Władysława Ślesickiego, Pierścień i róża (1986) Jerzego Gruzy, Janka (1989) Janusza Łęskiego i Adama Iwińskiego.
W 1977 roku za muzykę do filmu Czerwone ciernie (1976) Juliana Dziedziny został uhonorowany nagrodą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku, a w 1984 odebrał zespołową nagrodę Prezesa Rady Ministrów za film Akademia Pana Kleksa.
Jest autorem wielu przebojów muzyki popularnej (Żółte kalendarze i Kochać dla Piotra Szczepanika, Domek bez adresu dla Czesława Niemena).
materiały orkiestrowe autora
lista autorów
